8/2/2012
Στις 26 Δεκεμβρίου 2011 με πηρέ τηλέφωνο αδελφός του θύματος και μου είπε ότι «Πέρασε ο αδελφός μου στα σύνορα Τουρκίας –Ελλάδος και συμφωνά με την παρέα του η πιρόγα που ανέβηκαν μαζί με τους φίλους του μπήκαν νερά στη πιρόγα περνώντας το ποτάμι. Αφού κανέναν ανάμεσα τους δεν ήξερε να κολυμπήσει μετά πήδηξαν οι τρεις από πιρόγα και γλίτωσαν.
Ο αδελφός μου έμεινε στο ποτάμι στην προσπάθεια για γλιτώσει έπιασε ένα δέντρο που σφηνώθηκε κοντά την ακτή του ποτάμιου και έτσι γλίτωσε. Και ξανά προσπάθησαν για να περάσουνε στην ελληνική πλευρά καταφέρανε αυτή την φορά. Αλλά δεν μπορούσε ο αδελφός μου να συνεχίσει να περπατήσει λόγω του κρύου, ο οποίος έπεσε στο χώμα και έμεινε στο δάσος. Ούτε οι φίλοι του δεν μπορούσαν να τον κουβαλήσουν. Στις 24 Δεκεμβρίου μπήκαν στην Ελλάδα. Τηλεφώνησα στο πανεπιστημιακό γενικό νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης και στο αστυνομικό τμήμα για να με πληροφορήσουνε για τον αδελφό μου αν βρίσκεται στο νοσοκομείο ή στο κέντρο υποδοχής για τους προσφυγές. Απάντηση ήταν δεν πληροφορούμε κανέναν εκτός από μη κυβερνητική οργάνωση ή μια κοινότητα».
Μετά το τηλεφώνημα ενημέρωσα στο ΕΣΠ συνάδελφη Κλειώ για την κατάσταση τον συμπατριώτη μου. Μου ζήτησε η Κλειώ να μας στείλει ο συμπατριώτης μου φωτογραφία του θύματος, να μας περιγράψει αν έχει κάποια σημάδια στο σώμα, τα ρούχα τα οποία φορούσε και τα παπούτσια για να προσπαθεί αστυνομία για να τον βρει ή αναγνωρίζει. Τέλη Δεκέμβρη μας έστειλε τα στοιχειά ο αδελφός του θύματος και ανέφερε το ύψος του, στην συνεχεία επικοινώνησε η Κλειώ με την Αλίκη και με την Αγγελική στον Έβρο. Εκείνοι συνάδελφοι έκαναν εξαιρετική δουλειά. Αρχές Ιανουαρίου με πληροφόρησε η Αλίκη ότι, βρέθηκε την σωρό του Κογκολεζού που ψάχναμε συμφωνά με την αστυνομία. Μετά μ’έκλεισε ένα ραντεβού με τον ιατροδικαστή. Στις 09/01/2012 πήγα από την Αθήνα στον Έβρο, με τον αδελφό του θύματος, στο πανεπιστημιακό γενικό νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης για να μεσολαβήσω ανάμεσα ιατροδικαστή και τον αδελφό του θύματος. Είναι το καθήκον μου.
Συμφωνά με τον ιατροδικαστή βρέθηκε ο Κογκολεζός νεκρός τις 26/12/2011 – ημέρα Δευτέρα και η ώρα 12.30, παρεβρια περιοχή Πετράδων Έβρου. Μας έκανε μερικές ερωτήσεις επειδή τα στοιχειά του νεκρού ήταν άγνωστα και μετά μπήκαμε στο νεκροτομείο του νοσοκομείου και αμέσως γνώρισε τον άτυχο αδελφό του. Δυσάρεστα ήταν για μένα ότι και άλλη μια Κογκολέζα είναι που ακόμα είναι εκεί, δηλαδή στο νεκροτομείο του νοσοκομείου και μαζί τις και άλλοι νεκροί είναι άγνωστοι. Όταν γεμίζει το νεκροτομείο 7 με 12 άτομα, παίρνει εντολή από τον εισαγγελία για να τους θάψουνε. Μετά από την συζήτηση μας με τον ιατροδικαστή, ο οποίος μας έστειλε στο αστυνομικό τμήμα της Αλεξανδρούπολης για κατάθεση αναγνώρισης. Φτάσαμε στο τμήμα, έγινε δουλειά, υπογράψαμε μέχρι να ξανά στείλει η αστυνομία στον ιατροδικαστή για να κάνει παραγγελιά στον εισαγγελία να βγάλει απόφαση ν’ αλλάξει πιστοποίηση θανάτου άγνωστου με τα αληθινά στοιχειά που κατάθεσε ο αδελφός του. Δυο εβδομάδες μετά με πήρε ο ιατροδικαστής ότι τα χαρτιά είναι έτοιμα μπορεί να θαφθεί ο νεκρός. Ήρθαν οι συγγενείς του νεκρού, ο αδελφός του έδωσε το αίμα για γίνει εξέταση DNΑ και κανόνισε ο ιατροδικαστής με το γραφείο τελετών για να συναντηθούμε για την διαδικασία της κηδείας στην νομαρχία. Συναντηθήκαμε, πήραμε άδεια ταφής, δέχτηκε τελικά ο Παπάς να προσευχηθούν στην εκκλησιά. Στις 27 Ιανουαρίου, ημέρα Παρασκευή, θάφθηκε και αγόρασαν οι συγγενείς το τάφο για μια ζωή. Είναι μια οδυνηρή εμπειρία έζησα στον Έβρο.
* Ο Ρομέο κατάγεται από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και ήρθε ως πρόσφυγας στην Ελλάδα το 1986. Από το 2000 εργάζεται στο Τμήμα Υποδοχής και Εγγραφών του ΕΣΠ εκτελώντας παράλληλα και καθήκοντα διερμηνέα για διάφορες αφρικανικές διαλέκτους (όπως Νινγκάλα και Κικόνγκο).