9/8/2012

Με αφορμή την έναρξη των επιχειρήσεων της αστυνομίας υπό τον -τουλάχιστον ατυχή- τίτλο “Ξένιος Ζευς”, θα θέλαμε για μια ακόμη φορά να δηλώσουμε την πάγια θέση μας: Προφανώς και είναι κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας να ελέγχει τα σύνορα και την επικράτειά της και να αποφασίζει το ποιος εισέρχεται, παραμένει ή οφείλει να την εγκαταλείψει. 

Το δικαίωμα όμως αυτό δεν είναι υπεράνω άλλων υποχρεώσεων, που έχει η Ελλάδα ως χώρα και οι οποίες πηγάζουν από νομικές δεσμεύσεις, ρητά διατυπωμένες στο ημεδαπό, ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο. Ανάμεσα στις υποχρεώσεις αυτές είναι η παροχή διεθνούς προστασίας σε όσους τη δικαιούνται (πρόσφυγες και άτομα που δεν πρέπει να επιστρέψουν στη χώρα τους για λόγους ανωτέρας βίας ή γιατί κινδυνεύουν να υποστούν εκεί κάποια σοβαρή βλάβη), καθώς και η ένταξή τους. Επίσης, (κάτι που δυστυχώς συχνά λησμονείται τον τελευταίο καιρό), υποχρέωση της Ελλάδας είναι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όσων βρίσκονται στην επικράτεια, είτε είναι Έλληνες είτε ξένοι, ανεξαρτήτως του τρόπου που βρέθηκαν και παραμένουν σε αυτή. 

Λαμβάνοντας υπόψη τη μέχρι σήμερα στάση των Αρχών στο θέμα των μεταναστών και των προσφύγων, με την ανοχή ή και κάποιες φορές συμμετοχή σε περιστατικά ρατσιστικής βίας, είναι εύλογο να υπάρχουν σοβαρές επιφυλάξεις για την επιχείρηση Ξένιος Ζευς. Επιπλέον, ειδικά σε ό,τι αφορά στους ανθρώπους που δικαιούνται διεθνή προστασία, η αστυνομία, μέχρι σήμερα, στην ουσία εμποδίζει την πρόσβαση στο άσυλο. Στην Αθήνα για παράδειγμα, γίνεται δεκτή η κατάθεση μονάχα λιγοστών αιτημάτων ασύλου και αυτό μόνο μια φορά την εβδομάδα. Ίδια ή παρόμοια συμπεριφορά παρατηρείται και στην υπόλοιπη Ελλάδα, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η αστυνομία εξαπατά αιτούντες βάζοντάς τους -εν αγνοία τους- να υπογράψουν αιτήσεις παραίτησης από τη διαδικασία ασύλου και επαναπροωθεί ή απελαύνει ανθρώπους που στη χώρα τους υπάρχει κίνδυνος για τη σωματική τους ακεραιότητα και τη ζωή τους. Επίσης, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, κατά τη σύλληψη και κράτηση όσων εισέρχονται παράτυπα στη χώρα, δεν υπάρχει διαδικασία εντοπισμού ευάλωτων πληθυσμών (πρόσφυγες, ανήλικοι, θύματα βασανιστηρίων, θύματα trafficking), ενώ σε πολλές περιπτώσεις καταγράφονται λανθασμένα εθνικότητες και ηλικίες. Αποτέλεσμα είναι, ακόμη και παιδιά, να μην λαμβάνουν καμία προστασία από την Ελληνική πολιτεία (παρόλο που είναι υποχρέωσή της) και να γίνονται αντικείμενα παντός είδους εκμετάλλευσης.

Με δεδομένη όλη αυτή την κατάσταση δεν φαίνεται να υπάρχει καμία εγγύηση ότι κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά το τέλος των επιχειρήσεων “Ξένιος Ζευς” θα υπάρξει σεβασμός των παραπάνω αναφερόμενων δικαιωμάτων. Είναι ενδεικτικό ότι το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη δεν έχει κάνει καμία αναφορά σε όσους δικαιούνται διεθνή προστασία και δεν έχει παρουσιάσει κανένα σχέδιο εντοπισμού, διαχωρισμού και, εν τέλει, προστασίας τους. 

Το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, ζητά το αυτονόητο: να υπάρξει σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να προστατευτούν στην πράξη όσοι δικαιούνται διεθνή προστασία.

Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες