«Μένουμε σπίτι» ή «Μένουμε στο δρόμο»;
Αθήνα, 16 Απριλίου 2020—ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ: Αυτές είναι οι δυο λέξεις όλου του τελευταίου μήνα, η φράση που λένε κυβερνήσεις, γιατροί, ειδικοί, σε όλο τον κόσμο. Και σωστά.
Τι συμβαίνει όμως με τους ανθρώπους που δεν έχουν σπίτι; Με τους ανθρώπους που το «σπίτι τους» ήταν μέχρι τώρα το παγκάκι στο πάρκο ή όποια γωνιά έμοιαζε περισσότερο ασφαλής για να περάσουν το βράδυ τους; Κι αυτό αφορά τους Έλληνες που είναι άστεγοι καθώς και τους πρόσφυγες και μετανάστες που δεν βρίσκονται σε κάποιο πρόγραμμα στέγασης ή σε καμπ (χωρίς να ξεχνάμε ότι και εκεί οι συνθήκες είναι αβίωτες και δεν τηρούνται τα μέτρα υγιεινής και προστασίας). Ένας μεγάλος αριθμός συνανθρώπων μας, οι οποίοι έχουν αιτηθεί άσυλο ή είναι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες ζουν στο δρόμο ή σε πολυπληθή διαμερίσματα, όπου η τήρηση των γενικότερων συνθηκών υγιεινής είναι εξαιρετικά δύσκολο επίτευγμα. Πολλοί άστεγοι πρόσφυγες έχουν βρει καταφύγιο, φοβούμενοι την απαγόρευση κυκλοφορίας, σε εγκαταλελειμμένα κτίρια. Εκεί, όπως μας αφηγούνται, προσπαθούν να τηρούν τα μέτρα προστασίας όσο τους επιτρέπουν οι συνθήκες.-
Πολλοί άνθρωποι με τους οποίους συνεργαζόμαστε καθημερινά ζούσαν και ζουν στο δρόμο. Ζω στο δρόμο σημαίνει μετακινούμαι συχνά για τις καθημερινές μου ανάγκες. Για το φαγητό, το μπάνιο και το πλύσιμο των ρούχων μου, επισκέπτομαι ιατρικές υπηρεσίες και δομές για εμένα και τα παιδιά μου. Είμαι άστεγη πρόσφυγας με μωρό σημαίνει ότι μετακινούμαι με το μωρό μου, όταν είμαι τυχερή, σε διάφορα σπίτια, στα οποία συγκατοικώ με 20 και παραπάνω ανθρώπους σε ένα μικρό διαμέρισμα, κοιμάμαι με το μωρό μου στο πάτωμα και κατά τη διάρκεια της μέρας είμαι έξω, γιατί συνήθως έξω, είμαι ως γυναίκα, πιο ασφαλής.
Οι άνθρωποι είναι μπερδεμένοι και φοβισμένοι. Δεν μπορούν να επικοινωνήσουν και να κατανοήσουν πλήρως την κατάσταση, τις ιατρικές και τις σχετικές με την απαγόρευση κυκλοφορίας οδηγίες, καθώς δεν γνωρίζουν τη γλώσσα. Τις τελευταίες μέρες κάποιοι άνθρωποι έχουν λάβει πρόστιμα γιατί δεν είχαν την κατάλληλη ενημέρωση. Πολλοί δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο ή άλλη δυνατότητα επικοινωνίας μέσω τηλεφώνου, καθώς δεν έχουν χρήματα να ανανεώσουν τον χρόνο ομιλίας ή δεδομένα για να ενημερωθούν από το διαδίκτυο. Οι χώροι στους οποίους είχαν ελεύθερη πρόσβαση στο ίντερνετ έχουν σταματήσει τη λειτουργία τους για λόγους δημόσιας υγείας.
Ένα μεγάλο μέρος των προσφύγων αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας ή/και χρειάζονται τακτικά ραντεβού για αντιμετώπιση κοινών θεμάτων π.χ. εμβολιασμός των παιδιών . Τα τακτικά ραντεβού έχουν σταματήσει, οι υπηρεσίες διερμηνείας έχουν μειωθεί σημαντικά ενώ δεν καλύπτουν όλες τις γλώσσες. Η επικοινωνία με τον ΕΟΔΔΥ γίνεται μόνο στα ελληνικά και στα αγγλικά, ενώ ένα εξαιρετικά μικρό ποσοστό έχει οικογενειακό γιατρό, ο οποίος μπορεί να δώσει οδηγίες σε περίπτωση συμπτωμάτων. Υπάρχουν ακόμα και άστεγοι που δεν μπορούν να αγοράσουν από το φαρμακείο αντιπυρετικά, λόγω ολοκληρωτικής έλλειψης οποιουδήποτε εισοδήματος.
Ζω στο δρόμο εν καιρώ πανδημίας σημαίνει είμαι απροστάτευτος, χωρίς πρόσβαση στα βασικά αγαθά.
Να εξασφαλιστεί στέγη, πρόσβαση στη δημόσια υγεία και κάλυψη των βασικών αναγκών για όλες και όλους, Έλληνες, πρόσφυγες και μετανάστες. Κανείς μόνος του στο δρόμο!
Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με:
Δανάη Λειβαδά
Υπεύθυνη Επικοινωνίας
Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες
E-mail: d.leivada@gcr.gr
*Το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, λόγω των έκτακτων μέτρων προστασίας για την αποτροπή της εξάπλωσης του κορωνοϊού, λειτουργεί ένα online help desk, στο οποίο αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες μπορούν να στέλνουν όλα τα αιτήματά τους που αφορούν σε αιτήσεις ασύλου, ζητήματα ένταξής τους στην Ελλάδα ή οποιαδήποτε άλλη ανάγκη, προκειμένου να λάβουν νομική ή ψυχοκοινωνική συνδρομή από τους επαγγελματίες του ΕΣΠ. Η σελίδα τουhelpdeskστοFacebookβρίσκεται εδώ: