Διατάσσει άρση κράτησης πολίτη Πακιστάν, του οποίου η αίτηση ασύλου εκκρεμούσε σε β’ βαθμό, επειδή η εξέταση της προσφυγής του είχε προσδιοριστεί σε χρόνο μεταγενέστερο της λήξης του μέγιστου ορίου διοικητικής κράτησης αιτούντος άσυλο.
Σύμφωνα με το άρ. 62 παρ. 2. Ν. 4375/2016 «Με την κατάθεση της προσφυγής η αρμόδια Αρχή Παραλαβής ενημερώνει αυθημερόν τον προσφεύγοντα για την ημερομηνία συζήτησής της. Η συζήτηση της προσφυγής προσδιορίζεται: α. Τουλάχιστον είκοσι (20) ημέρες μετά την κατάθεση προσφυγής που υποβάλλεται κατά απόφασης με την οποία απορρίπτεται αίτηση διεθνούς προστασίας ως αβάσιμη με την κανονική διαδικασία ή ανακαλείται καθεστώς διεθνούς προστασίας. β. Τουλάχιστον δέκα (10) ημέρες μετά την κατάθεση προσφυγής που υποβάλλεται κατά απόφασης με την οποία απορρίπτεται αίτηση διεθνούς προστασίας με την ταχύρρυθμη διαδικασία ή ως απαράδεκτη κατά τα οριζόμενα στα άρθρα 16 παράγραφος 4 και 18 αντίστοιχα. γ. Τουλάχιστον πέντε (5) ημέρες μετά την κατάθεση προσφυγής που υποβάλλεται κατά απόφασης με την οποία απορρίπτεται αίτηση διεθνούς προστασίας στις περιπτώσεις του άρθρου 60 ή που υποβάλλεται ενώ ο προσφεύγων βρίσκεται σε Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης. Σύμφωνα δε με το Ν. 4540/2018 ο προσφεύγων και η Υπηρεσία Ασύλου δύνανται να καταθέσουν τυχόν συμπληρωματικά στοιχεία ή υπόμνημα έως και δύο ημέρες πριν τη συζήτηση της προσφυγής»
Επιπλέον, σύμφωνα με το άρ. 46 παρ. 2 Ν. 4375/2016 «Αλλοδαπός ή ανιθαγενής που υποβάλλει αίτηση διεθνούς προστασίας ενόσω κρατείται βάσει των σχετικών διατάξεων των νόμων 3386/2005 (Α 212) και 3907/2011 (Α 7), όπως ισχύουν, παραμένει υπό κράτηση κατ εξαίρεση, εφόσον αυτή είναι αναγκαία, κατόπιν ατομικής αξιολόγησης και υπό την προϋπόθεση ότι δεν μπορούν να εφαρμοσθούν εναλλακτικά μέτρα…».
Σύμφωνα με το άρ. 46 παρ 4. Ν. 4375/2016 «α. Η κράτηση των αιτούντων διεθνή προστασία επιβάλλεται για το απολύτως αναγκαίο χρονικό διάστημα. Καθυστερήσεις των διοικητικών διαδικασιών που δεν μπορούν να αποδοθούν στον αιτούντα δεν δικαιολογούν συνέχιση της κράτησης. β. Η κράτηση αιτούντος διεθνή προστασία για τους λόγους των περιπτώσεων α, β και γ καταρχήν επιβάλλεται για διάστημα μέχρι 45 ημερών και παρατείνεται για άλλες 45 ημέρες εφόσον δεν ανακληθεί η εισήγηση της παραγράφου 3. γ. Η κράτηση αιτούντος διεθνή προστασία για τους λόγους των περιπτώσεων δ και ε της παραγράφου 2, δεν δύναται να υπερβαίνει τους τρεις (3) μήνες. δ. Ανεξάρτητα από τη συμπλήρωση ή μη των ανωτέρω ορίων των στοιχείων β και γ, ο συνολικός χρόνος κράτησης δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υπερβαίνει τα ανώτατα όρια κράτησης, όπως αυτά προβλέπονται στο άρθρο 30 του ν. 3907/2011».
Επιπλέον, σύμφωνα με την παρ. 8 του ίδιου νόμου «Η κράτηση του αιτούντος διεθνή προστασία συνιστά λόγο επιτάχυνσης της διαδικασίας ασύλου, λαμβανομένης υπόψη της, τυχόν, έλλειψης κατάλληλων χώρων και των δυσχερειών εξασφάλισης αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης των τελούντων σε κράτηση. Οι δυσχέρειες αυτές καθώς και η ευαλωτότητα των αιτούντων κατά το άρθρο 14 παράγραφος 8 του παρόντος συνεκτιμώνται για την επιβολή ή την παράταση της κράτησης. Σε περίπτωση κράτησης αλλοδαπού ή ανιθαγενή ο οποίος υποβάλει αίτηση διεθνούς προστασίας υπό κράτηση, ενημερώνεται αμέσως ο Προϊστάμενος της αρμόδιας Αρχής Παραλαβής ή/και ο Διοικητικός Διευθυντής της Αρχής Προσφυγών, ο οποίος μεριμνά για την κατά προτεραιότητα εξέταση της αίτησης ή της προσφυγής.
Τέλος, σύμφωνα με το άρ. 11 του ίδιου νόμου «Όταν εκλείψουν οι λόγοι που δικαιολογούν την κράτηση ενός αιτούντος σύμφωνα με την παράγραφο 2, οι αρχές που διέταξαν την κράτηση, με αιτιολογημένη απόφασή τους, αφήνουν ελεύθερο τον αιτούντα και ενημερώνουν αμελλητί τις Αρχές Παραλαβής ή την Αρχή Προσφυγών, εφόσον η αίτηση εκκρεμεί σε β’ βαθμό».
Από τα παραπάνω προκύπτει πως η εθνική νομοθεσία, σε συμμόρφωση με τις Οδηγίες 2013/32/ΕΕ και 20113/33/ΕΕ (σχετικά με τις κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση καθεστώτος διεθνούς προστασίας και σχετικά με τις απαιτήσεις υποδοχής των αιτούντων διεθνή προστασία) τις οποίες ενσωματώνει, αντιμετωπίζει τη διοικητική κράτηση ως το έσχατο μέτρο διοικητικού καταναγκασμού και ως μέσο προς σκοπό, επιτρεπόμενο υπό αυστηρές προϋποθέσεις και διαδικαστικές εγγυήσεις. Η δυνατότητα των αρχών να εξαντλήσουν το μέγιστο χρόνο κράτησης στα πλαίσια της διαδικασίας του ασύλου (45+ 45 ημέρες ή 3 μήνες, κατά περίπτωση) δεν δικαιολογεί την αυτοματοποιημένη παράταση και διατήρηση του μέτρου, όταν αυτό δεν εξυπηρετεί το σκοπό για τον οποίο τέθηκε. Κατά συνέπεια, η έκλειψη του συγκεκριμένου λόγου, με την εξέταση της προσφυγής να έχει προσδιοριστεί κατά πολύ μετά τη λήξη του μέγιστου ορίου της διοικητικής κράτησης αιτούντος άσυλο, καθιστά τη συνέχιση του μέτρου παράνομη, πολλώ δε μάλλον όταν η προσβαλλόμενη εκδόθηκε μετά την κατάθεση της προσφυγής.
Download attachments:
