Ακυρώνει δευτεροβάθμια απορριπτική απόφαση για ανιθαγενή, ο οποίος εξετάστηκε σε πρώτο βαθμό με την ταχύρρυθμη διαδικασία των συνόρων, ταυτοποιήθηκε ως ευάλωτος και εξεδόθη παραπεμπτική απόφαση στην κανονική διαδικασία, χωρίς ωστόσο να διενεργηθεί νέα συνέντευξη σύμφωνα με τα εχέγγυα της κανονικής.
Η εν λόγω απόφαση ακυρώνει δευτεροβάθμια απορριπτική απόφαση ανιθαγενούς Κασμίρι με τελευταία χώρα διαμονής το Πακιστάν.
Ο εν λόγω εξετάσθηκε σε ουσία από χειριστή του EASO σύμφωνα με την ταχύρρυθμη διαδικασία των συνόρων και εν συνεχεία ταυτοποιήθηκε ως ευάλωτος. Για τον λόγο αυτό εξεδόθη παραπεμπτική απόφαση βάσει της οποίας ο αιτών παραπεμπόνταν στην κανονική διαδικασία δεδομένου ότι ανήκε στα πρόσωπα που θεωρούνται ευάλωτα σύμφωνα με το αρ. 14 παρ. 8 και συνεπώς εξαιρούνταν από την ταχύρρυθμη διαδικασία των συνόρων βάσει 60 παρ. 4 στ’. Ωστόσο, παρά την παραπομπή του στην κανονική διαδικασία, ουδέποτε διενεργήθηκε νέα συνέντευξη σύμφωνα με τα εχέγγυα της κανονικής, αντιθέτως εξεδόθη κατά αυτού απορριπτική απόφαση ουσίας βάσει της κανονικής διαδικασίας η οποία στηριζόταν αποκλειστικά στο πρακτικό συνέντευξη που είχε αρχικώς διενεργηθεί από τον υπάλληλο του EASO. O αιτών προσέφυγε κατά της εν λόγω απόφασης, πλην όμως η δευτεροβάθμια Επιτροπή που επιλήφθηκε απέρριψε επίσης κατά πλειοψηφία σε ουσία την προσφυγή χωρίς να τοποθετείται επί του ζητήματος της μη επανεξέτασης. Μετά την άσκηση ενδίκων μέσων και στο πλαίσιο εξέτασης της αίτησης ακύρωσης, η Διοίκηση μέσω των απόψεων της προέβαλε τον ισχυρισμό ότι ο αιτών δεν απέδειξε την επέλευση δικονομικής βλάβης από τη μη τήρηση της ανωτέρω διαδικασίας και επομένως η μη επανάληψη της εξέτασης του αιτήματος με βάσει τα [τότε] προβλεπόμενα για την κανονική διαδικασία αβασίμως προβάλλεται ως ακυρωτικός λόγος.
Με την με αρ. Α519/2018, το Διοικητικό Εφετείο του Πειραιά ακύρωσε την δευτεροβάθμια απόφαση, στη βάση του ότι ενώ ο αιτών κρίθηκε ήδη από τον α’ βαθμό ευάλωτος και παραπέμφθηκε στην κανονική διαδικασία, δεν έλαβε χώρα επανεξέτασή του με τα εχέγγυα της κανονικής. Πιο συγκεκριμένα, το Δικαστήριο αποφαίνεται ότι “Επειδή, με τα δεδομένα αυτά, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή για τον ανωτέρω βάσιμο λόγο της, παρελκούσης της εξετάσεως των άλλων λόγων αυτής, να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση της 2ης Ανεξάρτητης Αρχής Προσφυγών και στη συνέχεια, η υπόθεση να αναπεμφθεί στη Διοίκηση προκειμένου να εφαρμοστεί στην περίπτωση του αιτούντος η κανονική διαδικασία εξέτασης του αιτήματός του για παροχή διεθνούς προστασίας, ως ατόμου που εμπίπτει στην κατηγορία των ευάλωτων προσώπων, κατά τα προεκτεθέντα.”
Μάλιστα, αποφαίνεται ότι ο διοικούμενος δεν οφείλει να αποδείξει τη δικονομική βλάβη, καθώς αυτό θα είχε σαν συνέπεια “να καταστρατηγηθούν οι διατάξεις του εδ. στ’ του άρθρου 60 παρ. 4 του ν. 4375/2016 και της προαναφερόμενης υπουργικής απόφασης που την εξειδικεύει, και να καταστεί άνευ αντικειμένου η ειδική μεταχείριση την οποία καθιερώνει ο νομοθέτης για τους αιτούντες διεθνή προστασία, που αποδεδειγμένα ανήκουν στην κατηγορία των ευάλωτων προσώπων.”
Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζει η κρίση του δικαστηρίου αναφορικά με το τι συνιστά νομότυπη επίδοση. Συγκεκριμένα αναφέρει “Εξάλλου, από τα στοιχεία του φακέλου, αλλά και από το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης απόφασης, δεν προκύπτει ότι ο αιτών κλήθηκε νομίμως να παρουσιαστεί ενώπιον των αρμοδίων οργάνων προκειμένου να πραγματοποιηθεί νέα συνέντευξη στα πλαίσια εξέτασης του αιτήματός του με βάση την κανονική διαδικασία στην οποία παραπέμφθηκε (μεταξύ των εγγράφων του φακέλου περιλαμβάνεται το με αρ. πρωτ. 8262/7-4-2017 έγγραφο του Περιφερειακού Γραφείου Λέσβου, με το οποίο φέρεται να ενημερώθηκε ο αιτών για την υποχρέωσή του να εμφανιστεί ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου εντός 10 ημερών από την επίδοσή του εν λόγω εγγράφου, προκειμένου να οριστεί ημερομηνία συνέντευξης ασύλου ουσίας, πλην όμως, δεν προκύπτει η νόμιμη επίδοση του εν λόγω εγγράφου στον αιτούντα, καθόσον, αφενός μεν το έγγραφο φέρει δυσανάγνωστη υπογραφή, αφετέρου δε, δεν αναφέρεται η γλώσσα επικοινωνίας – γνωστοποίησης της πρόσκλησης, ούτε προσυπογράφεται από διερμηνέα, κατά τα οριζόμενα στα άρθρα 40 και 41 παρ. 2 του ν. 4375/2016). ”
Download attachments: