- τους τιθέμενους δυσανάλογους περιορισμούς για την απόκτηση άδειας διαμονής για εξαιρετικούς λόγους, οι οποίοι δημιουργούν προϋποθέσεις ένας σημαντικός αριθμός προσώπων οι οποίοι έχουν εδραιώσει ισχυρούς βιοτικούς δεσμούς στην Ελλάδα να αποκλειστούν από τη δυνατότητα νόμιμης διαμονή στη χώρα (άρθρο 134(4-γ)),
- την αναμόρφωση του πρώην άρθρου 19Α του Κώδικα Μετανάστευσης, έτσι ώστε πλέον για σειρά περιπτώσεων αδειών διαμονής για λόγους ανθρωπιστικής φύσεως, η σχετική υποχρέωση χορήγησης της Διοίκησης, να μετατρέπεται σε δυνατότητα χορήγησης κατά απόλυτη διακριτική ευχέρεια του αρμόδιου Υπουργού, άδειας διαμονής κατά περίπτωση/ad hoc κατά τη χαρακτηριστική νέα διάταξη του προτεινόμενου Κώδικα, και μάλιστα για την περίπτωση ιδιαίτερα ευάλωτων πολίτων τρίτων χωρών (θύματα εγκλημάτων με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, θύματα ενδοοικογενειακής βίας, θύματα εργατικών ατυχημάτων κτλ) (άρθρο 134(1)),
- την απουσία οιασδήποτε ρύθμισης για την προστασία των ασυνόδευτων παιδιών το αίτημα διεθνούς προστασίας των οποίων έχει απορριφθεί και η εξαιρετικά προβληματική και πλήρως αναποτελεσματική ρύθμιση για τα ασυνόδευτα παιδιά που ενηλικιώθηκαν (άρθρο 162),
- την πρόβλεψη υψηλών παραβόλων μεταξύ άλλων για την αίτηση/ανανέωση άδειας διαμονής δικαιούχου διεθνούς προστασίας (αναγνωρισμένοι πρόσφυγες/δικαιούχοι επικουρικής προστασίας), η οποία παρακωλύει την πρόσβαση σε έγγραφα για τους αναγνωρισμένους δικαιούχους διεθνούς προστασίας όπως αυτή προβλέπεται μεταξύ άλλων από την Σύμβασης της Γενεύης (άρθρο 27) και το Δίκαιο της Ένωσης (άρθρα 165-166 και 172).
